Saturday in Full Swing – with Love and Sunshine on the Allotment
Easter Saturday started early for me – too early. 6:15. The alarm? Not mine. Mine was off. But one of the kids forgot to turn theirs off, and guess what? The sound didn’t bother anyone... except me. While the rest of the house kept snoring away peacefully, I was tossing and turning until I finally gave up and got out of bed.
First things first – coffee. Holiday or not, I don’t function without my morning brew. I put the sausage on the stove and started the broth for the white borscht. While it was simmering, I dyed the eggs – some traditions are simply non-negotiable. Then I grabbed our pug, Roni, and we headed out for an hour-long walk. He was happy, I was refreshed – fresh air and movement always do the trick, especially after an unwanted wake-up call.
When we got back, I made the base for the no-bake cheesecake and dashed to the store for a basket napkin and to the bakery for fresh bread. By the time I returned, the house was awake – miracle! We packed the Easter basket and headed to church together for the food blessing. I love that moment – maybe it's the bells, maybe the smell of the baskets, or maybe it’s just the feeling that Easter is really here.
Afterwards, we decided to go to the allotment. The weather was just perfect: 17°C, no wind, the sun playing peek-a-boo from behind the clouds. The allotment was already cleaned up enough for us to bring Roni without worry. The kids were ecstatic – running, laughing, full of life. I did a bit of everything – walked around, jumped rope, squeezed in a few exercises (to justify the upcoming cheesecake, obviously), and finally just lounged on the swing. No phone, no rush, no "musts". Just a peaceful "want to".
At one point, my husband came up with an idea: “How about we have Easter breakfast at the allotment tomorrow?” And honestly, it was brilliant. I called my parents to let them know, so they wouldn’t wait for us with the eggs and soup. Turns out, they were planning to come to the allotment too – just a bit later. So this year, Easter will happen outdoors! Healthier, lighter, and hopefully gossip-free – everyone just soaking up the sunshine and recharging.
We got home a little after 6 p.m. I took a hot bath, put the baked cheesecake in the oven, poured jelly over the no-bake one (that glorious moment when you don’t spill it everywhere – priceless!) and finished the veggie salad. Then it was just a few family chats before bedtime and the end of a long, fulfilling day.
Actifit counted 14,600 steps – I’d say that’s a solid number for a day full of preparation and joy. Most importantly, it was a day full of intention and connection. Sometimes the best holidays aren’t about fancy tables but about being together – on a swing, under the clouds, with laughing kids and a happy little pug.
Happy Easter – may it be peaceful, joyful, and full of heart!
Sobota wielkanocna na wysokich obrotach i z sercem na działce
Sobota wielkanocna zaczęła się dla mnie wcześnie – za wcześnie. 6:15. Budzik? Nie, nie mój. Mój był wyłączony. Ale któreś z dzieci zapomniało wyłączyć swój, więc dźwięk skutecznie postawił mnie na nogi. Oczywiście, jak to zwykle bywa, nikomu innemu ten dźwięk nie przeszkadzał. Wszyscy sobie dalej smacznie chrapali, tylko ja przewracałam się z boku na bok, aż w końcu stwierdziłam: trudno, wstaję.
Zrobiłam sobie kawę – święto świętem, ale bez porannej kawy nie funkcjonuję. Wstawiłam kiełbasę i zaczęłam gotować wywar na żurek. Kiedy bulgotał sobie spokojnie na kuchence, zabrałam się za farbowanie jajek – niektóre tradycje po prostu muszą być zachowane. A potem szybkie ogarnięcie Roniego i godzinna trasa z mopsem – on zadowolony, ja też, bo świeże powietrze i ruch dobrze robią na poranne zmęczenie (i poranny budzik dziecka).
Po powrocie zrobiłam spód sernika na zimno, a potem wyskoczyłam po serwetkę do koszyczka i po chleb do dobrej piekarni. Gdy wróciłam – szok – wszyscy domownicy już na nogach. Wspólnie spakowaliśmy koszyczek i ruszyliśmy do kościoła, żeby poświęcić jedzenie. Lubię ten moment – może to ten dzwon, może zapach koszyczków, a może po prostu świadomość, że święta są już tuż-tuż.
Potem zapadła decyzja – jedziemy na działkę. Pogoda dopisała: 17 stopni, bez wiatru, słonko nie narzucało się za bardzo, ale od czasu do czasu wystawiało twarz zza chmur i robiło się naprawdę przyjemnie. Działka była już ogarnięta na tyle, że mogliśmy spokojnie zabrać ze sobą Roniego. Psiak był wniebowzięty, a dzieciaki – jeszcze bardziej. Szalały, biegały, śmiały się. Ja trochę się pokręciłam, trochę poskakałam na skakance, zrobiłam kilka ćwiczeń (żeby uspokoić sumienie po nadchodzącym serniku), a potem... rozsiadłam się na huśtawce i po prostu odpoczęłam. Bez telefonu, bez pośpiechu, bez „muszę”. Tylko „chcę”.
W pewnym momencie mąż rzucił pomysł: „Może zjemy śniadanie wielkanocne jutro na działce?”. I to był strzał w dziesiątkę. Zadzwoniłam do rodziców, uprzedzając, że nie będzie nas rano, żeby nie czekali z jajkiem i żurkiem. Okazało się, że i oni mają w planie działkę – tylko trochę później. No to super – w tym roku Wielkanoc na świeżym powietrzu! Zdrowsza wersja, bez obgadywania, bez spięć przy stole – tylko natura, bliscy i dobra energia.
Do domu wróciliśmy chwilę po 18. Wzięłam gorącą kąpiel, wrzuciłam sernik do piekarnika, do zimnego sernika wlałam galaretkę (ta chwila, gdy nie rozlejesz jej wszędzie – bezcenna!) i dokończyłam sałatkę jarzynową. Potem już tylko pogawędki z rodziną, małe planowanie jutrzejszego dnia i zasłużony odpoczynek.
Actifit pokazał dziś 14 600 kroków – myślę, że to całkiem godna liczba jak na dzień pełen przygotowań i aktywności. A przede wszystkim – dzień pełen uważności i bliskości. Czasem najlepsze święta to te, które się wydarzą nie przy stole, a na huśtawce, wśród śmiechu dzieci i merdającego ogonka Roniego.
Wesołych Świąt – niech będzie lekko, radośnie i z sercem!
This report was published via Actifit app (Android | iOS). Check out the original version here on actifit.io
19/04/2025
14664
